Ayşe Kulin’in akıcı, kendini okutan bir tarzı var. Kitap iki ana bölüme ayrılmış. Bu bölümlerde ismini günlerden alan alt bölümleri var. 15 günde olup biten hadiseleri okuyorsunuz kitapta ve günleri de kahramanların ağzından anlatılan kısımlara ayırmış. Sultan Abdülaziz kendisi anlatıyor durumunu, sonra annesi Valide Sultan Pertevniyal’in bölümünde olaylar annenin dilinden aktarılıyor. Başka yerde tahta çıkan V. Murat anlatırken, bir diğer bölümde onun annesi Şevkefza Valide Sultan oluyor anlatıcı… Bu anlatım tarzı kitaba hoş bir farklılık kazandırmış.
“Osmanlı sarayı şaşaa, debdebe, ihtiras, entrika vs. vs. olmadan olmaz” gibi bir anlayış oluştu bizde. Bilemiyorum hali… Bugün de bir saray var ülkemizde en nihayetinde.
Kahramanların ağzından anlatılınca yazar dönemin dilinden bir anlatımı seçmiş. Yeni nesil bazı kelimeleri bilmez diye sonuna da bir sözlük eklenmiş. Tabii bir de saray olunca birçok makam yer almış sözlükte.
Kitabın adı ilgi çeksin diye mi böyle seçilmiş? Kan, şiddet, komplo, aksiyon olunca alıcısı bol olur diye mi düşünülmüş acaba? Bence başka bir isim de olabilirdi.
Kitap boyunca kızıyor, daralıyor ve “Bütün bu zulüm nasıl sona erecek, yaptıkları zalimlerin yanına kar mı kalacak?” diyorsunuz. Ama sonunda... Yazılarda emoji kullanılmaz fakat kullansam buraya bir gülücük koyardım.
Sonunu okuyanlar öğrenir.
Çok hoşlandığım bir kitap oldu. Herkese tavsiye ederim. İyi okumalar…
Ayşe Kulin
Everest Yayınları
290 Sayfa.
0 Comments:
Yorum Gönder