Tutunamayanlar romanı malumunuz yazarın en meşhur kitabı.
Korkuyu Beklerken’de yine tutunamayan karakterler başrolde. Hatta bir iki
öyküyü ayırırsak öyküler aynı kahramanın başından geçiyor denecek kadar benzer
tipleri merkeze almış.
Korkuyu Beklerken öyküsünün kahramanı gizli bir mezhepten
tuhaf bir mektup alıyor. Sonrasında
olaylar aynı gariplikte devam ediyor. Bir Mektup ve Ne Evet Ne Hayır öyküleri
tabir yerindeyse müthiş matrak hikâyeler. Okurken eğlendim. Babama Mektup
öyküsü hayatı boyunca babasının gölgesinden kurtulamamış bir evladın babasının
ölümünden iki yıl sonra ona yazdığı bir mektup. Ve diğerleri…
Akıcı, kendini okutan bir tarzı var öykülerin. Günümüz
edebiyat dünyasında kitap tanıtım metinlerinde şöyle bir ifade kullanılıyor.
Benzeri bu önsözde de kullanıldığı için alıyorum: “Yalnızlık ve başarısızlık
ortak yazgısıdır öykü kahramanlarının. Bu kişiler aydın olsalar da olmasalar da
genellikle bir isyan halindedir. Çevrenin onlara tahmil ettiği (yüklediği yani)
koşulları kabul etmemekte, direnmekte ama ne yapacaklar bilememektedirler…” Bu
tarz bir sunuşla tanıtılan kitaplar -genelleme yapmak istemem ama- okuyucuyu
zorlayan, ayrıntılara odaklanıp ortalama okuyucunun canını okuyan eserler
oluyor. Ben de bu cümleleri görünce eyvah, dedim fakat Korkuyu Beklerken böyle
bir kitap değilmiş.
Oğuz Atay'ın hemen her hikâyesine sinmiş ironik bir üslubu
var. Bu da öyküyü eğlenceli kılıyor. Yazarın okuyucusuna kendini kanıksatmış,
ona has bir tarzı bu. Keşke daha uzun yaşasa ve daha çok yazabilseydi
yazarımız.
Öykülerde parantezler ve ara sözler sıkça kullanılıyor.
Anlatımı böyle renklendiriyor Oğuz Atay. Bu ifadeler özellikle Ne Evet Ne Hayır
öyküsüne harika oturmuş.
“Ben buradayım sevgili okuyucu sen neredesin acaba?”
Kitapların giriş cümleleri çok konuşulur. Hem bizim edebiyatımızın hem dünya
edebiyatının giriş cümlesi çok konuşulan birçok romanı vardır. Bizden hemen
aklıma geliveren ikisi var. Dar Zamanlar Üçlemesi’nin ikinci kitabı Bir Düğün
Gecesi’ne Adalet Ağaoğlu şöyle başlıyor: “Intihar etmeyeceksek içelim bari!”
Çok konuşulan diğer giriş cümlesi de Orhan Pamuk'un Yeni Hayat romanına ait:
“Bir gün bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti.” Korkuyu Beklerken’in ise
son cümlesi kitabın kendinden daha çok biliniyor. Paragrafın başında vermiştim:
“Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?”
Oğuz Atay sizi çağırıyor. Ben sıramı savdım. Sıra sende!
Korkuyu Beklerken gerçekten güzel kitap. Herkese tavsiye ederim.
İyi okumalar…
Korkuyu BeklerkenOğuz Atay
İletişim Yayınları
178 Sayfa
