Kitaptaki temel karakter Asya. Romana adını veren karakter oluyor kendisi! Babasız şahıs yani. Babasının kim olduğu sorusu kitap boyunca ekiliyor zihnimize. Kahramanlar tanıtılırken babanın kimliğine dair tahminim doğru çıktı! “Vallahi ben biliyordum!” deriz ya, her şey ortaya çıkınca tam öyle bir durum oldu.
Kitabın ana teması Türk-Ermeni çatışması. İki aile demiştim:
Türk tarafı Kazan, Ermeni tarafı Çakmakçıyan aileleri. İki tarafın tezlerini
ele alıyor Elif Şafak. Biraz Ermenilere biraz Türklere hak veriyor. Ermeni
Meselesi’nde Türk halkının bu önemli tarihî olay hakkında neredeyse hiçbir şey
bilmemesi eleştiriliyor. Resmî tarih hicvediliyor. Ermenilere de eleştiriler
yöneltilmiş. Geçmişteki bir olaya saplanıp kalmaları, geçmişteki bir olayın
sorumluluğunu bugünkülere yüklemeleri yeriliyor. Asya gibi bu konuda taraf
olacak son Türk vatandaşı da arada hakem rolü üstleniyor.
İki ailenin bir sürü ortak yanı var. Ermeni ve Türk aileleri
birbirine çok benzeyen bir hayat sürüyorlar. Simetri demiştim yukarıda. Aile
içi ilişkiler, yemek kültürü tıpatıp aynı. Burada da “Biz birbirimize çok
benziyoruz.” mesajı belirgin.
Aynı zamanda bir kadın romanı Baba ve Piç. Birkaç erkek
dışında karakterlerin büyük bölümü kadın. Kazancılar ailesindeki dört kız
kardeş tane tane anlatılmış.
Asya romanın merkezinde anasız babasız karakter. Annesi var
ama ona teyze diyor. Dört teyze, sıfır anne var hayatında ya da bir sürü annesi
var Asya’nın. Psikolojisi çok değişken, garip bir hayat sürüyor. Babasızlık en
büyük problemi. Babasının kim olduğunu bilmeyen 19 yaşında bir genç kız.
Armanuş’u da unutmamak gerek. Eserdeki Ermeni kız. Armanuş
ya da Amy. O da Asya’nın Ermeni versiyonu. Asya kadar olmasa da sıkıntıları var
onun da. Yazar merceği Asya’ya tutmuş. Armanuş biraz geride kalsa da yine
eserin ikinci önemli karakteri.
Baba ve Piç başlarda biraz yavan gibi geldi ama sonunda
kendini kurtardı ve güzel bir roman etiketini hak etti. Okunası bir roman.
Eline sağlık Elif Şafak.
0 Yorumlar